งานนี้ผมบอกได้เลยว่ามันช่างไม่รู้เลยว่าจะเริ่มจากจุดไหนดีในผลงาน จากรูปภาพต้นไม้ในเรื่องราวนี้ มันช่างทำให้ผมนึกย้อนไปถึงผลงานเก่าๆ อยู่เสมอมา มันช่างเป็นความทรงจำที่ไกลมากจนตัวผมเองได้ลืมไปแล้วจริงๆ แต่ผลงานนี้ก็ยังมีสิ่งที่ทำให้ชวนประหลาดจนต้องเก็บมาไว้ในผลงาน ผมได้เจอนักบวชที่กำลังใส่เสื้อคลุมยาวสีดำ แล้วเขาก็เดินไปท่วมกลางหิมะป่าไม้ในสถานการณ์ที่หนาวเหน็บเย็นไปทั่วหัวใจเลย แล้วรูปภาพยังมีเด็กกระโดดโลดไล่จับแมลง มันช่างดูแล้วย้อนให้นึกความทรงจำในวัยเด็กของผมมากเลย
แต่แล้วผมก็ได้ไปเจอในสิ่งที่ทำให้ผมนึกถึงก็คือ แม่ เนื่องจากผมได้ไปเจอใบสั่งยาในลิ้นชัก มันช่างเป็นอะไรที่น่าเศร้าแต่ก็แอบดีใจที่ผมยังคงนึกถึงท่านได้บ้างบางเวลา ซึ่งวันๆ ผมมัวแต่จะทำงาน แล้วยังได้เจอแว่นถูกเก็บไว้ ท่านรักษาแว่นของผมเรื่อยมาอยู่เสมอเป็นประจำ
ฉันได้เก็บราวเรื่องเหล่านี้เอาไว้เพื่อที่จะได้ถ่ายทอดให้ลูกสาวผมได้ฟัง แล้วได้เห็นว่าแต่ก่อนผมเป็นมาอย่างไร ผมอยากจะให้รูปภาพเหล่านี้ได้เป็นลิ้นชักในหัวใจ แล้วมันคงจะอยู่อย่างนี้ตลอดไปเป็นความทรงจำดีๆ จนไม่อาจสิ้นไปไหนได้เลยยกเว้นมันจะเป็นการเผาไหม้สลายไป
อย่างไรก็ตามสภาพอากาศแบบนี้ฉันอยากให้มันผ่านไปเร็วๆ เพราะมันช่างทำให้ชวนนึกถึงอะไรที่ไม่อยากจะนึก แต่มันก็คงจะยากเพราะมันจะกลับมาอีกครั้งในฤดูกาลปีหน้าแน่นอน แล้วผมเองจะต้องนึกถึงมันอยู่แล้ว เหมือนทุกๆ ปีที่เคยผ่านมา
