งานนี้ตัวผมได้เข้ามาอยู่ฝรั่งเศส แล้วได้อาศัยที่นี่นานถึง 2013 แล้วที่นี่ยังมีความทรงจำมากมายที่ให้นึกถึงอยู่เสมอ แล้วมันชวนให้นึกถึงสถานที่ในเขตที่มีคนตาย แล้วยังเป็นสถาณที่บุกรุกด้วย มันช่างเป็นอะไรที่ท้าทายแล้วอยากจะกลับไปทำอะไรสักอย่างในเวลานี้ แล้วอยากจะให้มันเป็นงานศิลปะถ่ายรูปไปด้วย และแล้วเลยได้ผลิตทำกล่องดำขึ้นมาเพื่อที่จะให้มันสามารถเป็นผลงานชิ้นเอกของผมได้ แล้วเจ้ากล่องดำอันนี้มันทำให้ผมนึกถึงสิ่งหนึ่งของพวกการ์ตูนชื่อว่า Fever in Urbicand แต่ก็ช่างมันเถอะ ...
พ่อของตัวผมเองมีอาชีพเป็นแพทย์ในเขตชมชุนชนบท เขาต้องออกเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ กว่าจะกลับก็แทบจะเย็นแล้วด้วยซ้ำแต่ก็ยังมีคนเรียกหาในตัวพ่ออยู่เสมอเมื่อวานเขาได้เดินทางออกไป แต่หนทางในที่นี้มันช่างน่ากลัวมากแล้วรอบๆ มันช่างเหมือนป่าลึกจนน่ากลัวมากเสียจริงเชียว หากดึกมากมันก็จะมองเห็นอะไรได้ยากมาก ผมเกิดมา Aveyron หมู่บ้านแห่งนี้ ซึ่งในสถานที่แห่งนี้มีหุบเขาเยอะแยะมากมายเลย แถมยังมีสายน้ำไหลผ่านไปทั่วตามเทือกเขา ในวันที่ฉันได้เดินเข้าไปในคอกวัวมันช่างมีอะไรมากมาย ...
งานนี้ผมบอกได้เลยว่ามันช่างไม่รู้เลยว่าจะเริ่มจากจุดไหนดีในผลงาน จากรูปภาพต้นไม้ในเรื่องราวนี้ มันช่างทำให้ผมนึกย้อนไปถึงผลงานเก่าๆ อยู่เสมอมา มันช่างเป็นความทรงจำที่ไกลมากจนตัวผมเองได้ลืมไปแล้วจริงๆ แต่ผลงานนี้ก็ยังมีสิ่งที่ทำให้ชวนประหลาดจนต้องเก็บมาไว้ในผลงาน ผมได้เจอนักบวชที่กำลังใส่เสื้อคลุมยาวสีดำ แล้วเขาก็เดินไปท่วมกลางหิมะป่าไม้ในสถานการณ์ที่หนาวเหน็บเย็นไปทั่วหัวใจเลย แล้วรูปภาพยังมีเด็กกระโดดโลดไล่จับแมลง มันช่างดูแล้วย้อนให้นึกความทรงจำในวัยเด็กของผมมากเลย ...
ตัวผมเองได้ไปสัมผัสใน มันช่างเป็นอะไรที่วิเศษมากแต่ผมก็ต้องใช้ชีวิตความเป็นอยู่ไม่นานเพียงแค่ 8 วัน เท่านั้น การเดินทางในครั้งนี้ตัวผมได้พาภรรยาไปด้วย ผมได้เดินไปตามสถานที่ต่างๆ ภายในสถานที่นี้ แล้วได้ผมเจออะไรหลายอยู่มุมเมืองมันช่างสวยงดงามมากเลยละครับ ในตอนนี้ภรรยาผมกำลังท้องอยู่ผมพยายามที่จะทำให้เธอมีความสุขให้ได้มากที่สุด แล้วผมก็จะเก็บเรื่องราวถ่ายรูปไปด้วย ตัวผม และภรรยาใช้ชีวิตอยู่ในอพาร์ตเมนต์เล็ก ในทางตอนบนตะวันออก มันช่างเป็นอะไรที่วิเศษเราสองได้ใช้ชีวิตแบบคนแมนฮัตตัน ...
Hujan ดูจากคำที่ได้อ่านมันช่างเป็นคำที่วิเศษมาก แต่คำนี้มันช่างมีความหมายที่แปลว่า ฝน ในสถานที่ Kuching มักจะมีฝน และน้ำท่วมเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งเสมอมาแล้วมีมรสุมความมืดปกปิดครอบคลุมไปทั่ว แล้วยังมีสิ่งหนึ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าฝนก็คือ พายุ ที่จะค่อยพัดบ้านเรือนให้กระจายแล้ววอดวายกันไป แล้วมันพร้อมที่จะนำตัวของคุณไปอยู่กับมันได้เสมอ บางที่เด็กมักจะหายไปในช่วงฝนตก แต่เด็กเหล่านั้นก็ไม่เคยได้กลับมาอีกเลยจากคำบอกเล่าจากคนในเมืองแห่งนี้ ...
วันนี้ผมได้เดินทางไป เกาะทางใต้ แล้วเลยถือโอกาสไปถ่ายรูปในครั้งนี้ซะเลย หลังจากที่ผมได้มาสัมผัสเหยียบที่นี่เป็นครั้งแรก มันทำให้ผมรู้สึกสดชื่นมาก มีต้นไม้อยู่รายล้อมเกาะเต็มไปหมด มันเป็นบรรยากาศที่ดีมาก จนไม่สามารถจะหาได้จากบ้านเมืองที่อยู่ในปัจจุบัน เดินไปในแต่ละที่ก็เห็นแต่สิ่งดีๆ เต็มไปหมด ทันใดนั้นเองผมก็ได้ถือกล้องถ่ายรูปตัวเก่งของผมเดินทางไปเก็บภาพถ่ายในแต่ละวัน แต่มันก็ยังไม่สวยถูกใจในตัวผมเลยซะรูป แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานมากยิ่งขึ้นไป มันก็เริ่มมีบรรยากาศที่มืดเหมือนฝนจะตก ...
ผลงานนี้ถือว่าประทับมาก มันเป็นที่น่าสะพรึงกลัวมาก เนื่องจากตัวผมเองอยากให้รูปภาพที่ผมได้ถ่ายจะได้เป็น ตำนานรูป ต่อไปในครั้งนี้ แล้วส่วนของการถ่ายผมจะเน้นการถ่ายแบบรูปภาพขาวดำ เนื่องจากอยากจะให้มันแบบเก่าแต่แฝงไปด้วยมนต์เสน่ห์ ขนาดในงานถ่ายรูปครั้งนี้ ผมยังต้องรู้สึกกลัวมากแบบแปลกๆ ขนาดเงาของตัวเองยังน่ากลัว
รูปภาพต่อไปนี้ทั้งหมดผมได้คัดไตร่ตรองมาให้ทุกคนได้ดูผลงานของผมเอง หลังจากที่ได้เดินทางไปมาแล้วรอบโลก ผมจึงได้คัดสรรมาแล้วเอามาให้ดูว่าเป็นยังไง โดยเอาสองภาพมารวมกันอยู่ในรูปเดียว แล้วมันจะเล่าเรื่องของมันได้เองทุกอย่าง แล้วผมเชื่อว่ามันเป็นภาพสุดประทับใจของใครต่อใครหลายๆคน แล้วรูปแบบนี้จะออกมาเป็นแนวที่เรียกกัน diptych
ในวันที่ท้องฟ้าช่างมีเสียงดังแล้วมีจุดน้ำท่วมในบางที่ของเมือง มันเป็นความรู้สึกในแบบที่ผมไม่อยากจะพบเจอเลย ซึ่งตัวผมและลูกได้เดินไปในสถานที่ชื้นไปหมดทุกมุมเมือง ในวันที่ผมเดินไปมาหวังจะได้รอยยิ้มดีๆ กลับบ้านแต่ต้องมาเจอสภาพอากาศแบบนี้มันช่างเศร้าใจยิ่งนัก แต่เมื่อมีเสียงฟ้าร้องเกิดขึ้นภายในเมืองที่กำลังเดินอยู่ ก็ได้มีเสียงจากโบสถ์ศาสนา ก็ได้ท่องสวดมนต์ดังไปเมืองทำให้กลบเสียงฟ้าร้องได้เป็นอย่างดี แล้วหลังจากนั้นไม่นานท้องฟ้าก็หยุดฝนตก มันช่างทำให้บรรยากาศตามเมืองต่าง มีหมอกเพียงบางๆ ...
